فارسیچکیده
گسترش استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در زمینههای مختلف برای پایین آوردن هفینههای مربوط به وقت و
انرژی، دانشمندان و محققان را وادار به مطالعه هرچه بیشتر جنبههای مختلف کاربرد علوم فناوری اطلاعات نموده است. در
همین راستا میتوان به مفهوم خودتطبیقی اشاره کرد که در آن سامانههای کامپیوتری، مسوولیت نظارت، تجفیه و تحلیل
دریافتها از محیط، برنامهریفی، اجرا و تکمیل دانش خود و در مجموع، تطبیقیافتن با محیطِ همیشه در حال تغییر را بهعهده
میگیرند. در کنار خودتطبیقی، مفهوم خودسازماندهی نیف برای کنترل فعالیتهای سامانهها، مورد استفاده است و یکی از
مصادیق پیادهسازی خودسازماندهی، سامانههای چندعاملی هستند که از اجتماع عاملهای هوشمند تشکیل میشوند.
در این تحقیق میفان تادیر تغییر الگوهای سازماندهی برای سامانههای چندعاملی بررسی شده و تلاش شده که با بررسی
کارهای انجام شده در این زمینه، مدلی ارائه شود تا سامانههای چندعاملی بتوانند با استفاده از آن در زمان اجرا، با ارزیابی
کارایی خود و مقایسه با دانش موجود، کارایی را با انتخاب بهترین الگوی سازماندهی بهبود ببخشند. این مدل بهگونهای ارائه
شده که خافیت توسعهپذیری در آن رعایت شد و همچنین، در ادر اففایش تعداد اجرا، دانش سامانه کاملتر شود و در نتیجه
تصمیمات بهتری اتخاه گردند. نتایج شبیهسازی مدل در میاناففار JADE نشان دادند که استفاده از مدل موجب اففایش ۲۲
درفدی کارایی سامانه چندعاملی میگردد.
تعداد دانلود :
نظر دهید